2018
Het derde project binnen ‘Balanceren tussen Zoet en Zout’ heeft als uitgangspunt het verstoven dorp Onze Lieve Vrouwe op Zee. Over het gehucht in het duingebied is weinig bekend; de blootgestoven stenen resten van een fundering, de maat van de bakstenen en een vermoeden van een houten kapel onder dit stenen fundament. Deze geschiedenis bracht ik in relatie met het verhaal ‘De vrouw in het zand’ van Kôbô Abe. In het verhaal en de verfilming van ‘De vrouw in het zand’ is de plaats van de nederzetting in het Japanse duingebied fictief. De film geeft een gedetailleerd beeld van het (over)leven in een zandkuil. De interactie tussen de man en de vrouw en het zand, dat als een derde persoon aanwezig lijkt te zijn. In beide verhalen is er sprake van een continuüm; het stuiven van het zand en de immer herhalende handeling om de plek te behouden. Of zoals de vrouw in het verhaal zegt; Zand wacht niet op ons.
Houten constructie, tekeningen, foto’s, teksten, video